Indonesië's nieuwe energie strategie houdt in dat het olieveld service aanbieders met de nieuwste technologie aantrekt om het productie uit verouderde of ongebruikte bronnen te herstellen en te verhogen.
Met een doorgevoerde hervorming kunnen operators van olie- en gasblokken in Indonesië partnerschappen aangaan met boor- en service technologie aanbieders om de productie uit oude bronnen of olievelden te verhogen, aldus de adjunct-minister van energie Yuliot Tanjung.
Momenteel produceert Indonesië ongeveer 600.000 vaten ruwe olie per dag. Het doel is om de output niveaus te verhogen naar 1 miljoen vaten per dag tegen 2030.
„Veel van deze operators hebben partnerschap nodig met aanbieders die over de nieuwste technologie beschikken,” zei de adjunct-minister op een persconferentie.
Er zouden wel eens tot 2.500 bronnen en meer dan 100 velden kunnen zijn die een partnerschap met technologie service aanbieders kunnen aangaan.
De autoriteiten zijn ook van plan tientallen nieuwe olie- en gasblokken toe te kennen om het productie doel te bereiken.
Indonesië is nu voornemens om 74 nieuwe blokken aan bedrijven aan te bieden, volgens de adjunct-minister van energie.
Eerder dit jaar heeft Indonesië vijf strategische olie- en gasblokken toegewezen aan internationale en binnenlandse spelers in een poging om de decennialange productiedaling om te keren en de nationale energiezekerheid te versterken.
De toewijzingen maken deel uit van de bredere upstream herstelstrategie van Indonesië, waarbij in de komende jaren nog eens bijna 60 extra blokken verwacht worden.
„De regering hoopt dat deze veilingwinnaars zullen bijdragen aan de energiezekerheid van Indonesië in de toekomst,” zei Tri Winarno, een hoge functionaris van het Ministerie van Energie en Mineralen.
Vroeger een belangrijke OPEC-lid en olie-exporteur, heeft Indonesië steeds meer op importen vertrouwd om aan de binnenlandse energiebehoefte te voldoen in de afgelopen jaren. Indonesië verliet OPEC in 2016 toen het kartel een overeenkomst sloot met niet-OPEC producenten onder leiding van Rusland om de toevoer naar de markt via producenten in het OPEC+ pact in te perken, wat hun productie verminderde.