Het lijkt vreemd om te zeggen dat de reactie op de stijging van de olieprijs op vrijdag, in verband met de escalatie van het conflict tussen Israël en Iran, een overreactie is. Maar als je afstand neemt van het feit dat Israël wat lijkt op een succesvolle luchtaanval heeft uitgevoerd en Iran met drones terugvecht, dan is de marktbeweging waarschijnlijk veel te groot.
Ik heb eerder gezegd dat handelaren, in sommige opzichten, vergelijkbaar zijn met talkradio-hosts. Ze volgen het nieuws zo intens dat in hun gedachten de impact van alles wordt overdreven. Wanneer je uren of zelfs dagen in spanning hebt gewacht op een datarelease, ga je erop reageren, ongeacht of de werkelijke cijfers van groot belang zijn of niet. Dit geldt ook voor nieuwsberichten. Oliespeculanten zijn hypergefocust op bepaalde aspecten van het nieuws, en wanneer een verhaal naar buiten komt, is er een haast om te reageren. Iedereen wil aan de juiste kant van het nieuws staan, zelfs als het logische eindpunt van de reactie al is bereikt. Dat zien we hier… laatbloeiers die zich opstapelen om niet achter te blijven, zelfs ver nadat de realiteit al was ingeprijsd.
Een escalatie van het conflict zoals we die hebben gezien is zorgwekkend, maar rechtvaardigt het een stijging van ongeveer negen procent in de ruwe olieprijs? Nee, dat doet het niet, om verschillende redenen.
Ten eerste, is conflict in het Midden-Oosten eigenlijk zo'n verrassing, of zelfs echt nieuws? Het is iets dat al duizenden jaren aan de gang is. Toegeven dat de meeste tijd het niet gaat om bombardementsaanvallen en de moord op belangrijke personen in Iran, en daadwerkelijke aanvallen op Israël zijn zeldzaam, maar met Netanyahu aan de macht in Israël, en met hem die politiek kwetsbaar is terwijl hij zich gesterkt voelt door sterke Amerikaanse steun, is deze actie helemaal niet verrassend.
En toch, terwijl de bommen vielen en de drones werden gelanceerd, steeg de olieprijs met bijna tien procent. Aangezien de totale olieproductie van Iran goed is voor ongeveer vier procent van de wereldwijde productie, slaat deze reactie nergens op. Deze reactie lijkt aan te nemen dat er een escalatie van een totale oorlog in de regio aanstaande is, maar de geschiedenis leert ons dat dit op zijn best extreem onwaarschijnlijk is. Zelfs als dit conflict resulteert in het uitwissen van Iraanse olievelden, kunnen de verwachte OPEC+-productie- verhogingen en een Amerikaanse olie-industrie die net door het Witte Huis wordt bevrijd dat in een oogwenk compenseren.
Bovendien kan het een goed argument worden gemaakt dat een daling van de olieproductie ergens helemaal geen slechte zaak is. Het kan zelfs nodig zijn, gezien het feit dat er een soort 'zomervertraging' in de wereldeconomie aankomt.
De laatste gegevens uit de VS tonen aan dat, tot nu toe, tarieven en DOGE-kortingen geen desastreuze impact hebben gehad op de Amerikaanse economie die velen vreesden. Het banenrapport was redelijk en de PPI toonde tamme inflatie aan, maar logisch gezien kan dat niet aanhouden. Banenverlies van deze omvang in de overheid en verhoogde prijzen voor import zullen uiteindelijk door het systeem werken en in de cijfers verschijnen. Een recessie is verre van onvermijdelijk, maar een soort vertraging in de VS lijkt eraan te komen.
Zelfs als de meest optimistische van Trump’s supporters en woordvoerders gelijk hebben en de nadelen van deze beleid meer dan gecompenseerd worden door verhoogde efficiëntie in de overheid en een toename van de binnenlandse productie, kunnen ze nog steeds een negatieve impact hebben op de olieprijs. De theorie achter tarieven en escalaties van spanningen tussen landen is dat internationale handel een nul-somspel is. China, de EU, Canada en wie dan ook hebben Amerika blijkbaar jarenlang uitgebuit en daarvan geprofiteerd. Dus, als we de schalen weer in balans brengen, zullen we het beter doen. Maar dat betekent ook dat zij het slechter zullen doen. De Amerikaanse oliebehoefte is een belangrijk onderdeel van het mondiale plaatje, maar als elk ander land vertraagt, zal de vraag dalen.
Bom en drones in het Midden-Oosten zijn een zorg voor de oliemarkt. Dat zijn ze altijd geweest, maar tot nu toe zijn deze periodieke uitbarstingen altijd ingedamd. We moeten er daarom van uitgaan dat deze ook zal worden ingedamd. Als dat het geval is, en met een onzekere zomer wat betreft wereldwijde groei in het vooruitzicht, zal de ruwe olieprijs waarschijnlijk een deel, zo niet veel, van deze winsten prijsgeven.
Feitelijk, terwijl ik dit op vrijdagochtend schrijf, zijn de WTI-futures met ongeveer een dollar gedaald en verhandelen ze rond de $73.
Geen van dit betekent dat iemand met zekerheid kan zeggen wat er de komende week of zo zal gebeuren, maar ik zou zeer verrast zijn als de ruwe olie tegen die tijd op of boven de huidige niveaus zou handelen. Dit is een klassieke overreactie, en deze worden altijd gevolgd door een terugval. Het is gewoon een kwestie van wanneer dat komt.